بر اساس اين گزارش، نماي پته منظرهاي بديع از گل و بوتههاي رنگين را به نمايش ميگذارد و از آنجا که پديدآورندگان آن به طور معمول زنان و دختران کرمان بودهاند، آن را نمادي از هزاران درد، رنج و گاه شادي و شعفي دانستهاند که در ذهن آنها منقوش بوده است.
پته در واقع از اثر نگاههاي خسته آنان که هر صبح تا شب، در پي سوزن از نقطهاي به نقطه ديگر حرکت کرده، خلق شده است.
بر اساس اين گزارش، عظيمزاده در مدت کوتاهي به انواع دوخت پته، نقشهکشي و رفوگري آنها مسلط شد.
پته که نوعي از رودوزيهاي خاص استان کرمان به شمار ميآيد، نوعي دوخت بر پارچه ضخيم و پشمي است که عريض ناميده ميشود.
هنرمندان پتهدوز که اکثرا شامل زنان و دختران خانهدار است، با کمک سوزن نقوشي ذهني را که ملهم از پندارها و بينشهاي شخصيشان است، به وسيله بخيههاي نخي رنگين بر زمينه پارچه پشمي ضخيم (عريض) مينشانند.
عظيمزاده نيز سالها از طريق هنر پتهدوزي امرار معاش کرده و آموختههايش را به دختران جوان و زنان هنرمند انتقال داده است و از يادآوري تعداد شاگردانش احساس شعف دارد.
اين بانوي هنرمند اکنون با انواع بيماريها دست و پنجه نرم ميکند و نور ديدهاش را بر طرحهاي پتههايش به يادگار گذاشته و ديگر دستهاي هنرآفرينش حرفهاي ناگفته دلش را بر عريضها نميگويد و با خاطرات آن روزها و پتههايي که به يادگار گذاشته است، زندگي ميکند.
ص/112
انتهای پیام/